به گزارش میراث آریا متن پیام دکتر علی اصغر مونسان به شرح زیر است:

«به نام خالق زیبایی‌ها –

 بنی‌آدم اعضای یکدیگرند/ که در آفرینش ز یک گوهرند/ چو عضوی به‌درد آورد روزگار/ دگر عضوها را نماند قرار/...

اول اردیبهشت روز بزرگداشت صاحب سخن اندیشه ورز و نکته گویی است که هر مصرع از کلام منظوم و عاشقانه و هر سطر از حکایات منثور و حکیمانه اش، پس از هفت قرن، تازه و بی تکرار، حالمان را خوب و نگاهمان را نو می کند.

آری، این ویژگی ناب شاعر، حکمت‌نویس و حکایت‌نگار نابغه پارسی‌گوی قرن هفتم هجری قمری، ابومحمد مصلح بن عبدالله سعدی شیرازی است که به تعبیر مولانا سخن تازه می‌گوید و جهانمان را تازه می‌کند. هم از اینروست که رهبر فرزانه انقلاب به زیبایی می‌فرماید:\"هنر بزرگ کسانی مثل سعدی یا حافظ یا فردوسی این است که هفتصد سال پیش یا هزار سال پیش، طوری حرف زدند که ما امروز وقتی که آن سخنان را باز می‌گوییم، اصلا احساس غربت نمی‌کنیم\". آری به‌روز بودن، همه‌زمانی و همه‌مکانی بودن را می‌توان یکی از ویژگی‌های برجسته اشعار و حکایات سعدی دانست که مرزهای جغرافیایی ایران را در نوردیده و از دیروز دوردست تا امروز نزدیک، زینت‌بخش کلام و استدلال بسیاری از اندیشمندان و بزرگمردان جهان بوده است.

سعدی را از منظری دیگر باید همتای ناصر خسرو در گردشگری دانش‌محور دانست، و آنجا که می‌سراید:\" بسیار سفر باید تا پخته شود خامی\"، پیامی جامع، کامل و جاودانه از کارکردهای سیر و سفر ارایه می‌دهد که می‌تواند تا ابد بر پیشانی صنعت گردشگری بنشیند و بدرخشد.

نکته اینکه همین سیر و سفر دانش‌محور و جستجوگرانه‌ی سعدی است که منشاء آثار بی‌بدیل او گردیده و حکایات پند آموز بوستان و گلستان سرشار از پیام‌های ماندگار سهل و ممتنعی است که هر انسانی در هر زمان و مکانی به وسع درک خویش جرعه معرفتی از آن می نوشد.

 سعدی غواص حکمت و خرد است و بر این سیاق در صید معانی ژرف از دریای حقایق دستی توانا دارد. صاحب سخنی بی‌همتاست که اندرزهای روح‌بخش و اخلاق‌محورش به زبانی شیرین بر دل مخاطب می‌نشیند و جان‌های تشنه معرفت را سیراب می‌کند. چشمه‌ی جوشان عبرت از لابه‌لای اوراق دفتر بوستان و گلستان می‌جوشد، در زمان جاری می‌شود و فاصله قرن‌ها را با زبان ادب می‌پیماید تا همگان از زلال بی‌انتهایش بهره‌مند شوند.

هم‌از اینروست که ما امروز بیش از همیشه به احصاء و تبیین و ترویج اندیشه‌های شاعر و حکیم پارسی‌گوی فارس نیازمندیم و محتاج. البته، وسعت نگاه و کلام شیوای سعدی را دوستداران بی‌شمارش به شایستگی قدر نهاده و مردمان این دیار فرهنگ و ادب، گزیده شعر و کلامش را به زبان تمثیل و حکایت سینه به سینه نقل نموده‌اند، و بی‌تردید، گنجینه امثال و حکم و ادب ایران زمین مرهون کلام نغز شیخ شیراز است.

 بی‌تردید غزل عاشقانه نیز در سخن سعدی، حد اعلای لطافت و زیبایی را درک کرده و لطیف‌ترین معانی در ساده‌ترین، فصیح‌ترین و کامل‌ترین الفاظ آمده است. سرانگشت عشق ناب الهی زخمه بر تارهای غزل سعدی می‌زند و آهنگ خوش الحان احساس و معرفت از نظم گلواژه هایش مترنم می‌شود.

سعدی از منظری دیگر شاعر زمانه خویش است و زبان گویای احوال سیاسی و اجتماعی دورانی که محمل رویدادهای تاریخی بسیار بود. در عصری که تملق و چاپلوسی رواج بسیار داشته، و در زمانی که سنت ادب فارسی وسیله‌ی کسب نام و نان و هجو این و آن است، و زورمندان تهی از دانش، به قصاید بلند مدح و ستایش خو گرفته‌اند، سعدی با حق‌گویی صریح و طنازانه‌ای، توانگران و حاکمان عصر خود را درس رهبری مبتنی بر دین و اخلاق و انسانیت می‌دهد.

روز بزرگداشت سعدی، روز تجلیل از ادب پارسی را گرامی می‌داریم و این بیت درخشان و نامیرا را نثار روح بلندش می‌کنیم که :سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز/ مرده آنست که نامش به نکویی نبرند.»

انتهای پیام/